Het einde van de middag nadert als ik een vader met zijn zoon naar het graf van zijn vrouw rijd. Zijn dochters lopen er zelf naar toe. Het is de geboortedag van hun moeder. Voor vader is het net te ver lopen, maar met onze elektrische boskar gaat het prima. Vader en zoon zitten voorin en de rollator met tas en zonnebloemen achterop. We rijden blijkbaar een ander pad dan vader gewend is, want dit pad komt hem niet bekend voor. Hij grapt dat hij wel even moet opletten, want de volgende keer zal hij immers zelf voorop gaan.
Een plekje in de natuur
Even later schuift de rollator van de boskar zo het pad op, doordat we iets te scherp door een bocht reden. Nadat ik de rollator weer terug heb gelegd op de boskar rijden we rustig verder. Vader vertelt over hoe blij hij is met de plek voor zijn vrouw en hemzelf. Hij had eerst andere ideeën voordat hij voor onze natuurbegraafplaats koos. Eerst wilde hij gecremeerd worden, om vervolgens uitgestrooid te worden in een beek of rivier. Hij heeft namelijk iets met water. Nadat hij de brochure van Natuurbegraafplaats Maashorst had gezien wist hij het meteen, dit is het. Een plekje in de natuur, vrij en toch verbonden. Kort daarna is hij komen kijken en heeft hij direct het plekje vastgelegd. Het is niet ver van het pad, in een open plek in het bos. Zijn vrouw heeft het helaas zelf niet meer kunnen zien, maar ze ligt op een mooie plek, zegt hij tevreden.
Proosten op het leven
Aangekomen bij de open plek, loopt de familie richting het graf. Ik loop een klein stukje de andere kant op het bos in en laat ze alleen bij het graf. Na een paar minuten hoor ik de zoon roepen. Als ik me omdraai zie ik hem staan met twee glazen witte wijn in zijn handen. Hij vraagt of ik er bij kom staan. Ik protesteer nog dat het hun moeder is, maar hij staat erop dat ik erbij kom. Vader wil het graag. Omringd door zijn kinderen zit vader op de rollator op zijn eigen plek naast het graf van zijn vrouw. Even later proosten we samen op haar en op het leven. De familie haalt herinneringen op en ze grappen wat over wijn drinken midden op de dag.
Op eigen risico
Samen met de dochters loop ik terug naar de boskar, maar vader blijft nog even. Als hij terug komt waarschuw ik hem met een glimlach en grap dat het ritje terug op eigen risico is. Ik heb immers een wijntje op. Als ik vader afzet bij zijn zoon en dochters op de parkeerplaats nemen we afscheid met wederzijdse dank voor de fijne en bijzondere ontmoeting.
Reacties (2)