Gedichten

Stukje bij beetje
werd alles anders
en de beetjes werden steeds meer...
Iemand zo te zien veranderen,
dat deed ons zeer.
Stukje bij beetje
verdwenen je dromen.
De werkelijkheid werd je steeds meer ontnomen.
Zo afhankelijk te worden en in de war te zijn
deed ons pijn. 
Stukje bij beetje,
werd meer en meer...
Tot die dag kwam dat alle beetjes op waren,
het ging niet meer.
Het moment was steeds dichterbij gekomen.
Stukje bij beetje
hadden we het afscheid aan zien komen.
De stukjes bij beetjes werden ons pijnlijke deel,
maar de liefde voor jou blijft bestaan.
En de mooie herinneren... het zijn er zoveel.

Ilone Krukkert

Soms word je ineens overmand door verdriet.
Door herinneringen, een geur of een lied.
Dit gevoel is bitterzoet.
Het is de liefde die je blijft voelen
terwijl je iemand missen moet.
Soms kun je de hele wereld aan
en soms ben je ineens terug bij af
en moet je je laten gaan.
Gevoelens kun je niet pauzeren.
Verwerken is een ingewikkeld proces.
Dat is nu eenmaal niet te controleren.
Dan gaat het dwars door alles heen
en word je overmand door je verdriet.

Ilone Krukkert

Voor ons liggen 365 dagen
en nog onbeantwoorde vragen.
Hebben we al nagedacht of plannen gemaakt?
Willen we onszelf beschermen tegen wat ons
afgelopen jaar heeft geraakt?
Hebben we goede hoop op wat er gaat komen?
Blijven we over een mooie toekomst dromen?
Gaan missen en verwelkomen
hand in hand in het nieuwe jaar?
Ook al zijn het nog onbeantwoorde vragen,
laten we zorgzaam en respectvol blijven voor elkaar
en de komende 365 dagen.

Ilone Krukkert

Met de kerst
zijn we het liefst bij elkaar.
Maar als we lege plekken zien
is het ook steeds weer zwaar
om dit gemis te verdragen.
Deze leegte zullen we altijd voelen,
maar vooral op deze dagen.
Door samen herinneringen op te halen,
kunnen we elkaar steunen.
Ook door gevoelens te delen
en het verdriet samen te dragen.
Dit schept een spirituele verbondenheid.
Niet alleen op deze bijzondere dagen,
maar al eeuwenlang en wereldwijd.

Ilone Krukkert