Beide een verlies, maar dan anders...

Onder de oude eik met zijn donkergroene bladeren dek zit de oude baas beschut tegen de zon op een wit verweerd robuust bankje. Hij draait met zijn knokkelige vingers moeizaam een sigaretje en mompelt wat voor zich uit. Dan steekt hij het witte rolletje achter zijn oor en glimlacht tevreden. 

Haaje

In de verte komt, gezeten op zijn scootmobiel, zijn kameraad aan. Ach, het is maar hoe je het noemt. Ze kennen elkaar nu een half jaar en het is bij de oude eik een fijne ontmoetingsplaats voor hen. "Haaje", zegt de man op de scootmobiel. "Haaje", antwoordt de oude baas, en hij geeft de man op de scootmobiel het zojuist gerolde sigaretje. "Dank je wel, fijn man", was de reactie. Met één hand steekt de man de sigaret in zijn mond en haalt hij vervolgens een aansteker uit zijn jaszak. Hij neemt een diepe haal van de sigaret en knikt tevreden. "Lekker", zegt hij. 

Daar waar zijn andere hand zou moeten zitten bungelt de mouw van zijn jas. De man is tijdens de oorlog zijn rechterarm kwijtgeraakt tijdens een bombardement. "Tis toch wat, hè", zegt hij. "Jaaaaa het is wel wat, zegt de oude baas op het bankje." Hijzelf is een half jaar geleden zijn vrouw kwijtgeraakt aan longkanker. Ze had geweigerd te stoppen met roken en is aan de gevolgen hiervan overleden. De oude baas snapt niet waarom mensen blijven roken. Onvoorstelbaar vindt hij het, dat doe je elkaar toch niet aan. 

Maar daar zit hij...

Maar daar zit hij, onder de boom, iedere maandag, woensdag en vrijdag toch een sigaretje te draaien voor de man met maar één arm op zijn scootmobiel. Omdat op die dagen zijn vrouw naar de dagopvang gaat vanwege dementie en hij dan niemand heeft die een sigaretje voor hem kan draaien. "Lekker weer hè", zegt de man op de scootmobiel en hij blaast tevreden een wolkje rook weg. "Jaaaaa, echt lekker weer", was het antwoord. "Man, man, wat vliegt de tijd", de sigaret wordt uitgedrukt. "Ik moet op huis aan, je weet wel. De vrouw komt zo weer thuis. Sorry dat jij straks alleen bent." De man knikt als afscheid en roept bij het wegrijden: "Haaje". 

Haaje, was het antwoord. "Ik weet het niet", peinsde de oude baas onder de oude eik. "Ik weet niet of alleen ik degene ben die straks eenzaam thuiskomt. Ik denk dat we allebei onze vrouw kwijt zijn, maar dan anders...".