Betekenisvolle kleding uit handen geven

Eerder deze week belde een klant mij met de vraag of ik van de kleding van haar overleden man twee herinneringsdekens kon maken voor haar inmiddels volwassen kinderen. Als iemand mij benadert voor het maken van een herinneringsproduct, vind ik het altijd fijn om eerst even kennis te maken. Bij mij thuis, telefonisch of via videobellen.  

Het is nogal wat om je dierbare en betekenisvolle kleding uit handen te geven en te laten vermaken tot een herinneringsproduct. Daarom is het belangrijk om niet alleen goed te weten wat de wensen zijn, maar ook de nabestaanden de gelegenheid te geven om rustig weer een stapje te zetten in hun rouwproces. De ander zien en horen hoort daarbij.

Van zomerpolo's tot wintertruien

In de twee volle vuilniszakken die mevrouw meebracht, zitten uiteenlopende kledingstukken. Van zomerpolo's tot een zeiljas en wintertruien. En zelfs het shirt dat als een van de laatste items - na een dagje shoppen met dochterlief - aan de kledingkast was toegevoegd. 

Alle kleding wordt op mijn keukentafel uitgespreid. Elk kledingstuk heeft een eigen verhaal. Bij dat verhaal hoort ook het moment dat ze samen met haar kinderen de kleding is nagelopen. Het hing al een tijdje in de kast, maar het juiste moment was er gewoon nog niet. Met haar kinderen sprak ze na het overlijden van haar man af dat ze elkaar de ruimte en tijd zouden geven om elk op hun eigen manier het rouwproces door te lopen. De kleding weer in je handen hebben, met alle herinneringen... Daarvoor had de een meer tijd nodig dan de ander. Pas toen ze alle drie aan dit moment toe waren, is de stap van het uitzoeken van de kleding gezet. 

Verhalen en herinneringen

Het verhaal van de nabestaanden en het aanhoren van de herinneringen die de kledingstukken met zich meedragen, geeft mij richting voor welke kleding en welke elementen uit de kleding een plekje moeten krijgen in het eindresultaat. Mevrouw heeft nog wat vragen geeft ze aan, namelijk of het mogelijk is om een handtekening en foto’s op de dekens te verwerken. Blij verrast is ze als dit geen enkel probleem blijkt te zijn. Ik merk hoe het beeld wat ze voor ogen heeft steeds concreter en meer tastbaar wordt. Samen houden we nog wat verschillende kleuren stof bij de kleding om te bepalen welke kleur haar het meeste aanspreekt om de dekens aan de achterzijde met zachte fleece af te werken.

Pas als ik alles heb uitgevraagd en ook zij geen vragen meer heeft, ronden we het af. De grote lijnen staan, de exacte inkleuring van het ontwerp doen we wederom samen op een later moment. Ook dit is een proces waarin ik het belangrijk vind om de klant mee te nemen. Je kunt het tenslotte maar één keer goed doen. 

"Dat doe je goed"

Haar “dat doe je goed” bij het afscheid, zet me aan het denken. Het is voor mij niet meer dan logisch om op deze manier met elkaar om te gaan, er zit geen gedachte achter. Het van betekenis zijn voor anderen, door dierbare kleding een tweede leven te geven en er een tastbare herinnering van te maken in de vorm van een herinneringsproduct, is niet iets wat ik doe- het is wie ik ben. Dat ik dat schijnbaar onbewust op anderen overbreng, maakt dat ik de dag afrond met een grote glimlach!