Daar is 'ie na al die tijd weer: die ene, rouwende collega die dagen of misschien zelfs weken uit de running is geweest, omdat hij afscheid heeft moeten nemen van iemand die heel dichtbij hem stond. Terwijl jullie als collega's door zijn gegaan waar jullie gebleven waren, heeft voor hem of haar de wereld even stil gestaan. Letterlijk.
Iemand die rouwt komt soms terug als een ander persoon. Want waar 'ie eerst die 'leuke en gezellige collega' was, daar is 'ie nu misschien wel het stille en onbereikbare type. Natuurlijk, dat komt echt wel weer goed... Zeker met een helpende hand van jouw kant. Bij deze daarom een goede dosis tips hoe om te gaan met een rouwende collega.
Close of niet: condoleren is een ongeschreven regel
Ook al ben je niet heel close met die ene collega die weer terug op de werkvloer is na een overlijden, het is een ongeschreven regel dat je hem altijd condoleert. Laat zien dat je met hem of haar meeleeft. Hoe lastig het ook is: probeer de condoleance wel persoonlijk te doen, dus niet via een mailtje of middels een appje. Een persoonlijke spijtbetuiging staat net even wat vriendelijker en daarmee laat je ook zien dat je je daadwerkelijk om iemand bekommert.
Ga niet meteen te diep in op de situatie
Een simpele condoleance is prima. Het is echt niet zo dat je per direct moet inhaken op hetgeen dat er is gebeurd. Jouw persoonlijke spijtbetuiging is er om aan hem of haar te laten zien dat je meeleeft. En ja, dat is op dat moment echt even genoeg. Gewoon, er zijn. In de meest simpele en pure vorm. Als je aanvoelt dat je collega er wel dieper op in wilt gaan is het fijn om een luisterend oor te bieden.
Houd rekening met eventuele stemmingswisselingen
Iemand die middenin een rouwproces zit, kan kampen met behoorlijke stemmingswisselingen. Dat wil zeggen dat de ene dag die glimlach regelmatig te zien is, terwijl de volgende dag alles wat gezegd wordt verkeerd valt. Of dat die persoon het ene moment heel vrolijk meegaat in een discussie, terwijl 'ie het volgende moment niet weet hoe snel hij weg moet komen. Het is lastig in te schatten hoe iemand rouwt. Probeer iemand zijn gedrag dan ook niet teveel te analyseren, maar bekijk van moment tot moment hoe diegene zich voelt. Merk je dat hij of zij even afstand neemt? Geef die afstand dan ook even. Zie je dat 'ie behoefte heeft aan een (spreekwoordelijke) arm om zich heen? Laat dan zien dat jouw arm nog een plekje vrij heeft.
Probeer vergelijkingen met je eigen leven even voor je te houden
Je zult vast wel een moment van herkenning vinden in jullie gesprek. Bijvoorbeeld dat jouw oma ook is overleden aan die ene ziekte. Hoe moeilijk het ook is, probeer deze vergelijking niet (te vaak) uit te spreken. Hij of zij zit immers in een eigen rouwproces en heeft in z'n hoofd enkel en alleen plaats voor dat ene verlies. Jouw persoonlijke ervaringen doen er zeker wel toe, maar op dat moment is het belangrijk om te beseffen dat het verdriet van je rouwende collega enorm vers is, en daardoor op dit moment heel even voorrang heeft.
Ben niet bang dat je iets verkeerd doet
Sommige mensen verdwijnen liever naar de achtergrond, omdat ze bang zijn om iets verkeerds te zeggen tegen een rouwende collega. De gedachte erachter is heel attent; je wilt iemand immers niet kwetsen en daardoor wil jij een stapje terug doen. Toch is het vaak zo dat 'iets doen' beter is dan 'niets doen'. Al vraag je je rouwende collega even mee om gezellig te lunchen, of kom je even vijf minuutjes bij zijn of haar bureau staan om een kop koffie te brengen. Het zijn de kleine dingen die iemand juist laten zien dat je een waardevolle collega bent. En deze kleine dingetjes kunnen er ook weer voor zorgen dat die ene collega zich (meer) gewaardeerd voelt door jou. En dat is fijn. Ook voor jou.
Stem af met je leidinggevende welke taken je eventueel over kunt nemen
Waar je in het verleden een derde deel van de inhoud van je mailbox standaard doorspeelde aan die ene collega, daar zul je nu een stuk beter moeten nadenken over welke mailtjes en taken je bij die rouwende collega neerlegt. Ga eens met je leidinggevende om de tafel zitten en laat hem of haar bepalen welke taken je van die rouwende collega overneemt en welke taken er wel bij je collega weggelegd kunnen worden. De leidinggevende heeft namelijk in de meeste gevallen een gesprek gehad met jouw rouwende collega, waarin deze persoon zelf heeft aangegeven welke taken hij op wil pakken en welke liever nog even niet.
Als je zelf nog nooit zoiets hebt meegemaakt...
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat jij als collega nog nooit een dergelijk verlies van dichtbij hebt meegemaakt. Dan zeggen wij: gelukkig maar, daar zijn we alleen maar blij om. Maar, wat kun je dan tegen deze collega zeggen? Je wilt immers wel laten blijken dat je meeleeft, maar weet ook dat je nooit kunt voelen wat hij of zij voelt. Je hebt deze ervaring immers niet en ook al had je deze wel: elk persoon heeft een eigen vorm van verdriet en niemand kan precies voelen wat de ander voelt. Je kunt dit best vertellen. Geef aan dat je niet weet wat de ander doormaakt maar dat je er wel voor hem of haar wilt zijn.
Last but not least: ook een rouwende collega wil zo nu en dan eventjes lol hebben!
Ja, stil staan bij de situatie zoals deze is, is een must. Dat is één ding dat zeker is. Vergeet echter niet dat die rouwende collega ook maar een mens is en ook baat heeft bij een beetje afleiding hier en daar. Ben niet bang om zo nu en dan eens een grapje te maken. Wie weet moet hij of zij er wel weer heel even van gaan lachen! Enne... als er op vrijdagmiddag een borrel is georganiseerd in dat ene café op de hoek, dan mag je ook die rouwende collega best meevragen. Wie weet heeft hij wel zin in een borrel. Zo niet: dan heeft ie altijd zelf de keuze om 't aan te geven.
Reacties (1)