Stukje bij beetje
werd alles anders
en de beetjes werden steeds meer...
Iemand zo te zien veranderen,
dat deed ons zeer.
Stukje bij beetje
verdwenen je dromen.
De werkelijkheid werd je steeds meer ontnomen.
Zo afhankelijk te worden en in de war te zijn
deed ons pijn.
Stukje bij beetje,
werd meer en meer...
Tot die dag kwam dat alle beetjes op waren,
het ging niet meer.
Het moment was steeds dichterbij gekomen.
Stukje bij beetje
hadden we het afscheid aan zien komen.
De stukjes bij beetjes werden ons pijnlijke deel,
maar de liefde voor jou blijft bestaan.
En de mooie herinneren... het zijn er zoveel.
Ilone Krukkert
