De herfst ontmoet
in al haar kleuren
de droefheid van
intens gemis
dat bijna niet
te dragen is
de winter zoekt
en struikelt verder
voorzichtig ga ik
mee op reis
breekbaar als
het eerste ijs
de lente morst
een druppel troost
als ik je in
haar armen vind
je omhelst me
in de wind
de zomer danst
op blote voeten
en draagt mijn heimwee
naar de zee
op golven van
verdronken liefde
drijf jij voor altijd
met me mee
de tijd voorbij
Margreet Jansen
(Het Woordenpalet)