Daar zitten we dan, vorig jaar december. Samen aan een feestdis, ergens in het centrum van Den Bosch. Acht geweldige vrouwen, die vieren dat ze de opleiding Nabestaandenzorg zojuist hebben afgerond. Ieder van hen heeft de nodige ervaring met verlies. Van hun liefde van hun leven, van hun relatie of van hun werk. Ieder van hen heeft haar kracht hervonden en benut die ervaring straks als basis voor het werk als nabestaandenbegeleider. Blij zijn we dat we deze opleiding gevolgd hebben, maar tegelijk ook droevig dat deze bijzondere periode nu achter de rug is en we elkaar niet meer wekelijks zullen zien. We begonnen elkaar net echt goed te kennen en gedurende de intensieve lessen hebben we lief en leed op een mooie en open manier gedeeld.
Beter van niet
We weten nu wat je wel en vooral wat je beter niet kunt zeggen tegen iemand die het verlies van een dierbare moet betreuren. Wat troost hen en wat zeker niet? Is er een vaste periode om te rouwen, mag je iemand aansporen om het leven weer op te pakken? Hoe bied je iemand een luisterend oor, zonder oordelen, zonder oplossingen aan te dragen?
Nabestaandenbegeleider
Ook weten we hoe je nu al kunt zorgen dat je kinderen later minder erfbelasting hoeven af te dragen. Of wat er allemaal geregeld moet worden als je partner overlijdt. We zien de noodzaak om je zaken goed op orde te hebben en waarom het nuttig is om met je dierbaren toch het voor velen hete hangijzer van je dood te bespreken. Hoe wil je later je uitvaart geregeld hebben bijvoorbeeld? En maak vooral tijdig een (levens)testament of codicil. Het geeft jou en je nabestaanden rust en als je ook zorgt dat er een persoonlijk dossier is met een overzicht van je abonnementen en verzekeringen, hoeft niemand je huis overhoop te halen om die informatie te vinden als je overlijdt. Of als je langere tijd in een ziekenhuis verblijft. Nabestaandenbegeleiders kunnen daarover adviseren, of werk uit handen nemen. Na een uitvaart, maar zeker ook in het voortraject.
Bijzonder
Het afgelopen jaar was voor mij heel bijzonder. Stoppen met mijn vaste dienstverband was een spannende stap. Vervolgens was het hard werken om mij als nabestaandenbegeleider op de kaart te zetten en mijn weg te vinden. Een huisstijl ontwikkelen, een website vormgeven en visitekaartjes maken en dan vooral netwerken, netwerken, netwerken. Wat heb ik veel gesprekken gevoerd en inspirerende mensen ontmoet! Of dat nu uitvaartondernemers, rouwkaartenmakers, grafsteenhouwers, financieel specialisten, uitvaartcoaches of collega-nazorgconsulenten waren. Ieder gesprek gaf mij een enorme kick en bevestiging om vooral in dit vak door te willen gaan.
Drie andere prachtvrouwen
Nu zit ik een jaar later alwéér aan een feestmaal. Ditmaal met drie andere prachtvrouwen. Een administratief specialist, een wandelcoach, een uitvaartonderneemster en een nabestaandenbegeleider. Dit keer om te vieren dat wij in 2017 innig gaan samenwerken en mooie dingen willen doen. Ik weet het zeker: dat wordt alwéér zo’n bijzonder jaar…
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit artikel.